Bir zamanlar herşeyimdin.
Bazen anne sevgisini buluyordum kollarında.
Bazen merhamete kavuşuyordum kapında.
Çocuk oluyor ağlıyordum.
Dost oluyor gülüyordum.
Sevgili olup sana geliyordum...
Şimdi ben sana ne diyeceğim.
Anne, baba, dost, sevgili...
Kime haksızlık edeceğim.
Hangi kutsalımı adınla kirleteceğim.
Her şeyden hiçbir şeye nasıl geçeceğim.
Bu durumu nasıl izah edeceğim.
Reva mıydı bu ettiğin garip gönlüme.
Kastın neydi ki senin olan ömrüme.
O hançeri nasıl sapladın göğsüme.
Bu ihaneti nasıl layık gördün sevgime.
Tek kelime etmeden çekip gitseydin keşke.
Güya beni üzmemekti derdin öyle mi?
Birini sevdiğini söylediğin sanki daha mı iyi?
Aşktan bahsettin ya güldüm sadece,
O duygu bu kadar basit miydi sence.
Gördün, sevdin ve gittin oh ne ala.
Yürek bir kere sever kimi kandırıyorsun budala.
Demem o ki ya sen beni aldattın.
Ya da tutup kendini ateşlere attın.
Şimdi ben bana ettiklerine mi yanayım,
Yoksa başına gelecekleri düşünüp,
Senin için mi ağlayım.
Şimdi ben göğsümdeki hançerle mi yaşayayım.
Yoksa son nefesimi verip toprağa mı karışayım.
Hepsini geçtim de ya aklıma geldiğinde,
Ya biri senden bahsettiğinde,
Ben ona ne diyeyim.
Adını ağzıma almam artık almasına da,
Ben seni ne diyerek anayım.
Bunca hatıra var yaşanmış,
Böyle büyük bir aşk var ortada kalmış.
Söyle susma ne olur,
Soranlara ben ne diyeyim.
Seni anlatırken kim diyerek bahsedeyim...

Celal BAHAR - (#Sevimsizadam)