Tükeniş...Sevdâ cehenneminin yangınlarında kaldık Kızılcık şerbetiyle dolu bir kâseydik Kumlarca silikattan sırçadan incecik Kanmadan/kana/kana içtikçe içtik Kanadıkça içimiz mey_den bildik Alevler içinde ki cennetteydik Candık camdı yüreklerimiz Ne topraktık ne de kemik Sevdikce külden dirildik Na/mertce kandırıldık Yandıkca yine öldük Hiç pes etmedik Ölesiye sevdik İhaneti gördük Tükendik Dağıldık Bittik. ________Yerle_yeksân Gönüller yalan dünya seyrinde kum tanelerince____________ *kirazçiçeği* |
Okumadım, yaşadım sanki...
Bir şiirde bu çok önemli. Yaşatmak...
Candan kutluyorum sevgili şair. Küllerinizden yeniden dirilecek kadar güçlü olduğunuzu sanıyorum.
Sevgimle...