Gün gelir ben ölürüm dert değil,
Hatta gün gelir sen de ölürsün alışılır..

Ölmeyecekmiş gibi yaşayan
O işadamları ve patronlar var ya
O siyasetçiler ve dalkavuklar hatta
Onlar da ölür..
Sanma ki halk üzülür, işçi üzülür..
Onlar üzülemeyecek kadar çok çalışır..
Peki sonra ne olur ?
Yenileri peydah olur
Bu sistemin çarkları döner tıkır tıkır..

Gün gelir ben ölürüm dert değil,
Hatta gün gelir sen de ölürsün alışılır..

Lakin ben en çok
bir çocuk öldüğünde dayanamam
Hayata söverim avaz avaz bağırırım
Neden ona da bir şans vermedi kızarım
Onun canını kim aldıysa katil olasım gelir
Bu çürümüş düzen de gün gelir ona da af gelir..
Bu adaletsizliği anlayamam.. Adaletine başlarım..


Lakin ben en çok
Bir çocuk öldüğünde üzülürüm
Bir oyunla mutlu olabilen tek varlıktır o
Oyuncakları sahipsiz kaldı diye ağlarım..
Benim hiç oyuncağım olmadı çocukluğumda
Bu yüzden arada sırada parklara kaçarım..
Bir çocuk öldüğünde üzülürüm, saatlerce ağlarım..