SABIRBir samyeli esip geçti içimden, Kavurdu yeşerttiğim tüm çiçekleri; Toz duman içinde kaldı umutlar, Savurdular savruldular, Sonra kaçtılar. Kar altında kalınca onca kardelen; Gül boynunu büktü, Goncalar soldu. Bin bülbül havalandı omuzlarımdan, Hali melal, Dili lal, Uzaklara uçtular. Kaç kelepçe takıldı yüreğime, Bilinmez; Kaç düğüm atıldı boğazıma, Çözülmez; Sabır şerbetiydi kor kazanda kaynayan, Denek dendi, Beni denek seçtiler. Ne gönlüm razıydı, Ne aklım, Ne mantığım; Kalp susunca tüm organlar göçtüler. Sabır denen taş olası şerbetten, Kaşık kaşık, Yudum yudum İçtiler. İbrahim COŞAR |