ÜSKÜDAR 1
kendime kuytu bir sığınak arar gibi
bindiğim bu metruk köhne yapının mağara kovuğundayım. İlk insanım. Biletimin beni götüreceği vapurda Dönüşü olan yollardayım. Ne de çok oyalanmışım. Bu gidişim öyle değil son kez Üsküdar’a bakacağım, sahilde adımlayıp yağmuru bekleyeceğim. Belki içimdeki ateş söner diye umutlanacağım. Bıktım artık bir rüyayı yaşıyor gibi olmaktan. gerçeklerime yol almalıyım Gürleyen motor, martı seslerini bastırıyor en sevdiğim hayali şehri ve Üsküdarı bırakıyorum şubat gününde gidiyorum.... ............. çırak. |
bir rüyayı yaşıyor gibi olmaktan
güzeldi paptyalar yüreğinize