Ögrenemedim Gitmeyi
Bitti aşk denilen kavram, silindi yuregimden
Hep bir yara aldı gonül sevdiğinden, derinden Sevdikce kahroluyor insan ogrenince bunu zalimden Tren bekleyen yolcu gibi bekliyorum hangi vagona binecegimi bilmeden. Yalan dünyada doğruyu aradığım icin suçlu olan benim belki de Mutluluk bir oyunsa fırlattım oyuncagımı taş baglayıp denize Cocuklugum sallanıyor park bahcesinde gencligim ise yıkık bir harabe Vur ustam kaldır kadehi, yapamadığımız serefsizliğe... AşK ŞeHiDi |