Bitmez mi
Susma!
Dile gelmeyen öze gelir mi hiç Yetmez mi bu kara geceler Bitmez mi; Boram boram her nefeste içime çektiğim özlemin Bu yorgun yüreğim Dayana bilir mi bunca susmalarına? Nasılda umut ekmiştim kurak toplara bir damla yağmur bir tutam sevgiyle yeşersin diye... Bir sürgünden bir sürgüne yol almış şimdi aklım ve benliğim Anlıyorum senide bir imkansız sevginin esiri olmuş yüreğin gitmek mi kalmak mı derken tutunmuşsun susmalara... Ve şimdi adı sen olan titreyen yüreğimde bir bahar vurgunuyla yakıyor sol yanımı buzdan bir parça sanki nasıl da soğuk ayrılığın güneşi... Ve benim toprağıma; gülümseyen ölüm gibi ne kalacak bizden geriye bunca yaşanmışlıklar toprak olmuşken... Susma şimdi yalnızlığın boşluğundayım. |