1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
768
Okunma
gülüşünden artakalan günleri yaşıyorum...
doğuyor gün doğmasına
güneş aydınlatıyor yine sabahları
ama daha bir soluk renkler
çiçekler daha bir solgun...
çocuklar daha bir yalnız
gülüşler daha bir sancılı...
bir fotoğrafın bile kalmadı ardından oysa,
düşlerimden
gözlerimin içinden bir başka yerde...
sesinden artakalan günleri yaşıyorum...
şarkılar çalıyor yine
şiirler yazılıyor hâlâ
dönüyor mevsimler de inatla
ama gülemiyor içimde çocuklar..
’bilmiyorsun ölüyorum,
yokluğuna en çok ölmeyi yakıştırıyorum..’
5.0
100% (2)
Cevap Yaz