Kendimden Biliyorum
Yaralı ceylan gibi kan düşürürken gözün
Yinede susuyorsun kendimden biliyorum Gururun izin vermez bozuk değil ki özün Belli kan kusuyorsun kendimden biliyorum Yerlere serpilirken bir zamanın baştacı Hayat işte birtanem hayat zehirden acı Sineyin ortasında çırpınan kırlangıcı Tutupda kesiyorsun kendimden biliyorum Fırsat vermeyim diye dik tutarak başını Bulamazssın yanında başını gardaşını Hele akşam olunca o gönül ataşını Bağrına basıyorsun kendimden biliyorum Yaralı bir kuş gibi bırakınca ardında Fay hatları çatlarmış bir bir gönül yurdunda Yar sevgili peşinde sende evlat derdinde Hayata küsüyorsun kendimden biliyorum Kul Garib’im perişan şu halime baksana Gölgen bile ayrılır ihanet eder sana Gece duygularını dizssen de yana yana Şafakta asıyorsun kendimden biliyorum Emine Çerçi |