ÜÇ KIRMIZI VE BİR MAVİ
Büyüdüğümü bil!
Bir yol... İnsanların arasından kaygıyla geçen biri Adımlarına eklenen yalnızlığı Gözlerindeki kırmızı yalnızlığa vermiş Bir kitabın içine sıkışmış kendine özgü sözdizimiyle "Kalabalık bir kentin sokağına bırak"mış Bedeni genç ruhu yalnız, Hayatı yaşlanmış... -Büyüdüğümü bil! -Ben hiç büyümedim ki Bir yaz gecesi zaman Bir balkon, bir su, bir boya Fırça izlerinin kaldığı hayat. Hala aynı inatla kavga ederken ruhuyla Bir çocuk hayatını boyadığını hiç bilmeden Renkleri alıyor fırçasına Üç kırmızı Bir mavi... Yaş günlerine düşüyor bazen Yaşlanıyor Görüyor Öğreniyor... Kırmızı gözyaşı rengi ve acı, Mavi düşler... O yaz akşamında bir çocuk Bir hayat boyuyor. Önce kırmızıyı seçiyor Sonra maviyi Sonra mavi üstü kırmızı Mora çalıyor düşler Çocuk ağlıyor... |