Yaşam dediğimiz
Yaşamın kıvrak ucube sokakları
Belliki uzun yıllara uzanır yolları Saniyeler saatlere, haftalar aylara Vakit onulmaz keder bırakır içine Seni acıtan yorgun bedeninle Depreşen anılara tüküren yalnızlığa Özlem vuslat dolu yarınlarda da Giyinirsin üstüne şehrin sessizliğini Umut dileyen üşüyen adımlarla Vakur bir hüzünle izlersin hayattı Doğmayan sabaha bağıra bağıra Yangınlarda küllenir yüreğin Ritimlerle ikiye bölersin ömrünü Sevgiyi yitirdiğin ucube sokalarda Bin kasvet kalır kalan gövdende Bulvarlara varoşlara ve sahte aşklara Vurulur baharın, kışın, yazın Kırılır dal misali örselenir her yanın Yinede koşarsın umuda doğru Kalan mutluluk kırıntılarıyla Gamzeye dolan gülücüklerle Bakar durursun camın buğusunda Çiçeklere, kuşlara, böceklere.. Insalara ve mabet gün yüzüne İçinde kırıntıları kalmışsa yaşamın Hasad yaptığın kalbin odacığında Umut bağlarsın yüreğinin bahçesinde Koşarsın ardı sıra serüvenlere.. Ve.. Hayatının son hasat mevsiminde. Gül Tekçe (YAŞAM DEDİĞİMİZ) 28/5/2015 |
Güzel Kutlarım.
Beğendim.
…………………. Saygı ve Selamlar…