KALANGeriye çok az kaldık bir elin parmakları bilemedin iki elin parmakları kadar kuşları da düşünerek ekmeğin bir parçasını hep bayatlatan hiç olmazsa çocuklara bir sakız alan kimsenin göremeyeceği yerlerde ağlayan zarif bir kederle bulanmışız gizli bir gözyaşı kadar sahipsiz aitsiz başına buyruk kimsenin bulamayacağı bir yerlerde olan... İlker ÖZDEMİR |