Bir Adam Notasız
Her gün
Sökülüyorum Şu hayattan ve Biraz daha Hüzün yürüyorum Cebime Açılıyor hep kapılar Oysa içimde Anahtarsız duvarlar Her birinin Ardında alın çizgilerim Küsmelerim Biraz daha Uzaklaşıyor gözlerim Kırık çıtalı Kuyruksuz uçurtmalardan Oysa Keşfi bekler Odalarda çocuklar Ama ne gelen Ne soran kilit sırlarımdan Namluya Sürülmüş gibiyim Filizlenmesem topraktan Taşınmak Bu dünyadan ebedi Ağaç benim Hava benim su benim Tutmasa Ellerimi kuşlar Benim en güzel yalnızlık İsimsiz Şiir kokuyor yaşam Ve Notasız bir adam Geceyi geceye yazıyor Sökülürken Ömür o sabahlardan |