Nasıl alışırım yokluğuna, sensiz nefes almak zor gelir bana, ama gitmeliyim sevgili elveda.

Babamın tayin olmasıyla başladı her şey. Çocukluğumu geçirdiğim, büyüdüğüm, alıştığım, yaşadığım ve aşık olduğum bu şehirden gidiyorum.Hep bu korkuyla yaşadım aslında, senden ayrı kalmanın ne kadar zor olduğunu düşünerek yaşadım seni. Geceleri nasıl ağladığımı hiç sorma.Şimdi yeni bir hayat, yeni hikayeler, başlangıçlar ve yeni bir ben için gitmeliyim inan.Sana vedaya geldim sevgili, ancak ne demeliyim de senden, sen kokan bu şehirden gitmeliyim inan gerçekten bilmiyorum.



Senden nasıl ayrılacağımı
Yaşadığımız kara kışları
Günlük tuttuğum defterimin sayfalarında kurumuş gül yapraklarını
İsimlerimizi kazıdığımız sınıf sıralarını
İlk öpüştüğümüz gün batımını
Kuğulu parkta yediğimiz simit ve içtiğimiz tavşan kanı çayı
Sinemada döktüğümüz göz yaşını


Anlatsam çiçeklere böceklere
Pencereme konan yaralı misafirime
Bu şehrin gelenine gidenine
Yetmez kelimelerle ifadeler
Dayanır mı koca yüreğim
Bitmez bu hurafeler
Sana vedaya geldim sevgili


Ne söylenilir ne denilir de bu acı hafifler
Gözlerin de görüyorum yüreğinin yangınlarını
Bir tutam güneşim kaldı
Kara bulutların arasında
Kanar göğsümün sol yanı yamasanda
Elveda sevgili elveda sana.



Servet konaçoğlu