1994 Bosna Savaşı sırasında 23 yaşımdayken Fransa’da Eğitimim sırasında yazdığım bir şiir...

Kendimi sana şikayet ediyorum
bosnalı kardeş
Burada rahat rahat uyurken sıcak yatağımda
Elimden bir şey gelmiyor diyorsam
ve sen orada ölürken medet umuyorsan benden,
hani müslümanız diye..
İşte o zaman bir film gibi yaşıyoruz demek
Bu filmin başrolünde Avrupa,
senaryosu da insan hakları ise
Bu filmi görmüştük bir çok yerde
Yine de içim sızlıyor
Kendimi sana şikayet ediyorum bosnalı kardeş



Adını bile veremediğin çocuğunu,
film sahnesi gibi harcıyorsalar
Alnında salça değil de kan
Gidenlere mi, gelecek nesle mi yan!
Yoksa barış diye birisi mi var san!
Evet Barış var filmde oynuyor
Ama yönetmen acımasız dünya ağlıyor...

Canım Avrupa’m!
İster miydin bunca annenin gözü ağlamaktan şişsin!
İster miydin bunca müslüman eti soğuktan pişsin!
İster miydin bu insanlar kar, kış yollara düşsün!

Yine gösterdin bizlere sıcak yüzünü!
Ama öğrenemediniz insanlığın tersini düzünü



Hep aynı hikaye
Pişen şişen de onlar, üstelik de haksız
Gülücükler dağıtan Avrupam ne olur artık kız!
Bak yavrucak ödevini bile yapamamış
Bırakmadın yapsın diye
Unuttun sokaklarda vahşiler kapsın diye

İşte filmde oynattığın çocuk bu,
babasından izinsiz
Unutmayın bir yerde siz de hasap verirsiniz!

Kardeş Bosna;
Elim kolum bağlı, yapacağım ancak buydu
Sizi bir ben değil, bütün dünya unuttu.


28.12.1994