Hayata dair...
Küçük ve saftık...
Öyle temizdik ki, dünyayı hep öyle kalacak sandık... Sanırdık herkes mutlu, herkes sevgiden olmuş deli... Oyunlar oynar, rollere girerdik... Kahkahamız kuş cıvıltılarına karışır, Gözyaşımızı alıp götürürdü bir deli rüzgar... Gördüğümüz her şey yeşil ve mavi... Tek derdimiz ezandan önce eve girmekti... Büyüdükçe anladık ki Ne herkes mutlu, ne her şey renkli... Meğer bir aldatmacadan ibaretmiş, Ya da sadece bir heyula... Herkes kendine biçtiği rolü giymiş meğer.. İnsanlar bu kadar mutsuz ise eğer... Büyümeyin çocuklar, kalın orada Sizi en çok anneniz sever... |