Gece Çökünce
Gece çökünce şiir oluyor tüm duygularım.
Sigaramdan çıkan duman, dilimden düşen söz şiir oluyor. Rahatlık die uzandığımız yatak zindan oluyor kimi zaman. Düşünmekten kaçtığın hersey düşüyor aklına sonra. Kendinle başbaşa kalmak die bir zıkkım var, ve kalıyorsun. Gözlerini kapatıyorsun , beyaz bir duvar; önüne koyuyorsun canını sıkan kim var ise, onları kursunlayarak atıyorsun sanki içindeki kötülükleri. Hayatında hiç gormedigin insanları koyuyorsun o duvar önüne. Ve gözlerin sımsıkı oluyor, irkiliyorsun ellerin yumruk olmuş, bir harpten çıkmış gibi terlisin. Dua ediyorsun sabah olsun ,sabah uyumadan bir an önce gelsin die... |