Kan
yüzükoyun yatıyor gece
yırtılıyor sırtlan derilerinden tırnak uçları vuruluyor gökyüzünde seyr eden kuzgun kan diyorum kan kaplıyor göğsü jilet yaralarına tutunan insanları her şerde dökülen kanın aktığı uzuvda mafsal boşluklarını dolduruyor düne bıraktığın kan diyorum kan ki, sevmediğin her kadın kıvranmasını kan ki evlat yaralarında dağlanan anneleri gör mert can fırat çanakkale |