Belki yitik bir sevda
Beklerim her daim seni
Gözlerimi bağışladığım
Başkasına sunamadığım yangınlar
Sana ömürüm sayfaları diye okuduğum
Suskunluğuna takılan kulaklarım kızarır belki
Bilsen ne kadar sevdiğimi
Saatler de döner belki geçmişime
Umutla beklerim gelecekteki sevgiliyle
Bir şifadır bakışların
Ömrüme ömür katan

Gözlerin bana ışık tutan
Yüz perdelerim’den dökülür utangaçlığım
Hasret pınarlarım kurudu
Zorlanıyor damarlarımdaki kanım
Yıllarca boğuşur düşlerim
Bir gemim uzaklaşır kıyıdan
Her dalgasından geriye döner gönül dalgalarım
Dost elini uzatmanı beklerken
Kopup gidiyor her seferinde yitik sevdalarım
Boynuma dolanan suçlu saçlarım
Göz ifademle okunur yorgun bakışlarım
Dalgaların arasında
Kalleş dalgalarla boğuşmak zorunda kalır bedenim
Boş ver ne kadar uzak ta yakında bile olsan
Anladım ki gelmeyeceksin artık

Kasvet sarar hislerimi
Bedenimi zor taşıyan ayaklarımda duyarım sızısını sevdamın
Yıkanırken yorgun sularında tenim
Tıkanır nefesim başım
Hayatın acılarıyla boğulur gibi olurum
İyileşen hastalığım yineler
Saatin sesleri duyulmaz olur kalbimde
Martıların beyazına düşer sevgim
Mavilere karışır
Bir ney sesi gibi kıvrılır dalgalar
Son pişmanlığım düş olur
Artık çok geç
Son dalganın çırpınışlarıydı nefesim

Behçet Bük 1189/25.12.2015