Mecbur Minnet Yaşamaz
Mecbur Minnet Yaşamaz
-- yeşilin en güzelini kırmızıya kattınız! siyah mil çektiniz alıştığımız mavilere. okşayan dokunuşlarla oydunuz en sert olmazlarımızı. uyanmasın diye sabahı gecenin koynuna alıştırdınız. hep kendinize yonttunuz payın haksızlığını. farkında olanları suskunluğa gömdünüz. denize düşen yılana sarılır misali, çaresiz bıraktınız çareleri. yolları ’siz’ olmaya çıksın diye ’biz’ olanlara duvar ördünüz * ama, unuttuğunuz bir şey var ki, mecburiyetten doğan minnet vefanın kapısında ölür birgün. Gülden IŞIK-Zonguldak. |