DENİZLERE
Deniz’in gittiği yerde
Bir Yusufçuk düşer toprağa.. Toprak acıyla karışık Kan kırmızı tomurcuklanır.. Güneş ufuktan öper toprağı Kızıl’a boyanır akşam.. Yıldızlar hüzün kokar Gece utanır karanlığa saklar kendini Güneş’e sancılı şafak, Döker terini,, üşütür sabahı,, Yaprak suskunca döker göz yaşını Kuşlar basar çığlığını, yakar ağıdını.. Alev alev doğar güneş Boğar kör kuyuları, karanlığı Kucaklar Hüseyin’i Yusufçuk kokan toprağı Deniz kokusu dalgaları.. Necip KAHRAMAN |