YOKLUKTA
YOKLUKTA
Kuvvetsiz kalır insan yoklukta, Ecelin elinde basit bir oyuncak hatta Kanatlarına nal takılı güvercinler Konar cam kenarlarıma Uçmaz, uçamaz gördükçe yürek yaralanır Kahırla, kahırla Ey doktor bu ayrılığa çare nedir Rüyalar aleminde Kötüler bekçisi her hatıra Karşılaşınca her düşte Kabusa döner geceler Ki yokluğunla eş değer renksiz kalır insan yoklukta Yokluk ki her daim simsiyahtır hatta Boğaz, Bir istanbul günün matemini çekiyor Nihayet bir cinayet gibi intihar akıntılarda Suç, fırıl fırıl dönen ruhları heybelerine dolduran yoklukta Ve yazık devlet baba resmiyetinde, sevdayı merdiven altı tezgahlarda ucuza satanlara Dertlenir insan var gibi yoklukta Varlığın bazen uzak diyarlar gibi hatta Özcan Çırak |