Yağmur ve ben ...içimde kimseye söyleyemediğim kalabalık bir yalnızlık dilimde kendinden heceler üreten bir susku var ve ben gidiyorum bir baharım en fazla, yeşilim bir rüzgar gülü gülüşlerim çocuksu bir tebessümüm kendimle oynuyorum yıllardır sanki bir resimde delirmişim kör bir kuyu ellerim sağır odalarımda nöbetteyim özlüyorum ne çok, ne çok işte kendime yürüdükçe uzaklaşıyorum bir çiçek ellerimde yağmur ve ben ağlıyorum .... |
yağmur ve ben ağlıyorum ....
Yağmurla ağlayabilen insanlar , melekleri de ağlatır...
Çok ince duygularla dokunmuş mısralar,tebrik ederim...
Saygılarımı bıraktım...