Arsız Kehrişah
Kırık bir diş kadar eksik
Ve sebep olan taş kadar kusurluyum bugün.. Günlerse nisan yağmurları kadar umut kırıcı.. Haliyle, Bir üst akıl savunması Yapamıyorum kendime.. Sözcüklerin soyulmuş yüzlerinden, Kendini savunamayan ve zamana bırakılan Bir Hüsran Akıyor. Soğuk ve karanlık Apartman boşlukları oluyor, İçim.. Görüyorum; Tüm gülüşleri Tek bir yaş silebilirmiş, Bir kağıttan. Ve bir bulutmuş, Gölge olmaya Azimkar.. Ama Nasıl sağaltayım ki bilincimi? Devşiremem derdimi, Olduğu gibi kalsın. Zaman utansın Mühür utansın Gurur utansın.. |
harika bir iç seslenişi kendine,
sevgimle