Çürük
Kimseye bir zararimiz yokken yazan zararlar,
Düşeşè atıpta yeki buldugumuz zarlar, Taaa! küçükten yedigimiz azarlar, büyüdükçe çürüttü merhametimizi Dilimize dokemedigimiz yerinde laflar Koynumuzda beslenen tatlı yılanlar sergiye çıkmışken bütün manzaralar insansızlık tabloları yordu bizi Yoruldum’u bedene yoran boş kafalar Gerçekliği kesinlik kazanmış safsatalar Anlaşılmak umudu ile yapılan tekrarlar ezbersizlere harcattı gencligimizi, Tüketti insana dair sevgimizi.... |