Şiiri Uyandırmadan
Usulca geçtim yanından,şiiri uyandırmadan
Geceler,üstleri örtülesi Dudaklarımda her zamanki kış sessizliği... Bir çarşaf tahammulsuzluğuyle, çektikçe altımda kaybolan hayat Ayakları dışarda kalmış yalnızlığım Sobelenip duran düşlerim Bir bavul anne kokusu Opiliptus çiçeği ve yaprakları İşte! ne varsa alabileceğim topyekün Eylem bütünsellliğindeki bakışlarıma dokunabilirsin Kirpiklerini aralayıp bu ufak şehrin Az sonra hareket etmeye hazırlanan otobus gibi vakur Başı okşanası kadar mağrur ve derin Bir gidiş olacak dün artığı Saati; beni sen geçeye kur! Bir pazar’ın ertesi yada cuma’nın tersi İlkle son arasında kaybolmuş bir baharım,varsay! Elma deyince çık! Armut deyince kaybol Gözlerini kapa! Ona kadar değil Bana kadar say! |