başındayım büsbütün
bütün başların başında
bazen kimsesizler yurdundayım
bazen de kimsesizlerin yurdunda
her şeyin bir başlangıcı vardı
uzayan her ipin ucunda
ve başkaldırılarım
erken gelen ecelin avucunda
her ölüm bir son olur
her ölümünde bir hayatı vardır sonunda






uğursuz oldum daima
hindistana sekiz oldum
italyaya on yedi
afganistana otuz dokuz
ve her millete on üç
kabul göremedim asla
kabul görmek dünya da daima güç






yeni kurulan bir yuvaya kurban
komşudan alınan ilk yoğurt mayası
günlerden perşembe
hiç biri olmadım hayatta
belki nazar boncukları
yok yok olamam ben
uğur verip koruyamam çocukları






bir baykuş öter köyde orada ben varım
bir köpek uluduğu zamanda ordaydım
alaca kargaların ötüşün de
pişen ilk ekmeği yiyende
ben hep yanındaydım
başkentin başındayım
uğursuzlukların aşağısı







kabul etmedim illaki
yok yok yok!
kim kabul eder ki
bre hey!
uzaklaşın buradan
kulağınızı bozmasın
tasavvufun çocuğu
üflemeli ney
nefessiz çalınmıyor
ötelere alalım sizi
ıraktan ırak çıkmıyor
gözlerim kapalı bulabilirim bağdatı
uğursuz olduysam eğer
bende mi bunun kabahatı







’dört nala gidiyorum beni bekleyen yere’
’belki olduğum yerde vurulmam yerden yere’









uğursuzum işte sevme beni
bereket getiremem sana
öyle derin de sevemem
anla halimi
ben anladım
sen de şimdi anla beni
uğursuzum işte sevme
sende uğursuz olursan eğer
buluruz tekrardan birbirimizi
uğursuz olduğun gün
sev beni
yaşa beni
anla beni
benim
ben

’aşka inanmayana uğursuz değilim’