Gibi...
Zamansız doluyor gözlerim.
Gülerken ağlamaya başlamak , Severken sevmemeye başlamak gibi… Ya da tüm acılarını yok sayıp sevmeye çalışmak. Açılan yaralarına tuz basmak gibi … Tüm çabalarına rağmen mutsuzluğa alışıp artık mutlu olmayı istememek, Hissizleşmek. Yeri gelince ölmek gibi.. Hayat gibi… Ama hiçbir zaman tam olarak hayat değil. Sadece “gibi”… |