20
Yorum
25
Beğeni
5,0
Puan
1653
Okunma

Kırk bir yıldır gezip durdun onunla,
Şu kuru kalemi sırdaş belledin,
Bazen düşmanınla, bazen dostunla.
Sana yüz çevirdi, yine kolladın.
Çokça hüzün verip, her gün ağlattı.
Kara derde sokup, seni bağlattı.
Bildirdi sırrını dile söyletti.
Kırmadığın gibi, birde dinledin.
Sanki yoktu ondan başka bir dostun,
O söyledikçe sen, lâl olup sustun,
Girdikçe koynuna sen zehir kustun.
Teslim oldun ona, mendil salladın.
Sevda yaza yaza seni kandırdı,
Gönülden gönüle uçup kondurdu.
Hapsetti içine seni sindirdi.
Cümle alem bildi, bir sen bilmedin.
Yazdığı Aslı’ nın Kerem’i sendin,
Dillere köz etti, ateşe döndün,
İçin tutuşunca, harlanıp yandın.
Söner diye Birisi’ ni yolladın.
zekeriya duman
5.0
100% (22)