Kuşlarla konuşan adamGüldürme insanı, şöyle dururken Ben artık yoruldum, hayat yolunda İnişli yokuşlu, yolda yürürken Ben’ de bu halime, geldim sonunda. Yorulmuş biriyken, hayat yolunda Ben nasıl güleyim, hakkım yok buna Ne dertler çektim’ de hayat yolunda Ben de bu halime, geldim sonunda. Gülecek hal yokken, benim içimde Ben nasıl güleyim, gülmem gül deme Yaşarken ben dertle mutsuz günlerde Ben de bu halime, geldim sonunda. Şu geçen ömrümde, yıllar geçerken Ömrümü tükettim, bir gün gülmeden Kesildim şu ben’ de, yemek içmekten Ben de bu halime, geldim sonunda. İşime verdim’ de, ben şu kendimi Hiç kimsem görmedi, yorgun halimi Her yerden yük aldım, eğdim belimi, Ben de bu halime, geldim sonunda. Kul Yüksel düşünür, kendi halinde Ne dost var ne bildik, onun yanında Oturmuş bir parkın, kuytu yerinde Kuşlar var konuşan, gördüm onunla. 24 Nisan 16 Ahmet Yüksel Şanlı er |