Sen bir ses verme!Yüreğimde Dinmeyen hasrettim Evet, en çok ihtiyaç duyduğum Bu uğurda, onu aramaktan kaybolduğum Çaresizliğimde Yıldızlarla konuştuğum Melalimi geceye hep anlattığım Bir sevdam vardı, uzaklarda umutlandığım Berraktı Nazlanmayı sevmeyen Nasibi idrak eden bir erendi Himmet için dirliğini feda eden bir zahitti Bir ihsan ile Rızayıbariyi çok iyi bilen İtminanlığında vebalden çekinendi Kendi adına çileyi seçen en naif bir kişilikti Gördüğüm Bu durum karşısında Çaresiz kalıyor, bahtıma sesleniyor Ve hiç bir haklı gerekçeyi pek bulamıyordum Sadece Yalnızca seviyorum Demekle sanki oyalanıyordum Kendi halime acıyordum hazanı yaşıyordum Kan ağlıyordum Ne söyleye bilirdim ki ona Sevgi onun tüm varlığını kuşatmayınca Her bir tarafını iyice sarmayınca, anmayınca Kendi Vicdanının sesiyle Kalıp halinde biraz olsun yorulunca Sessizliğin en nedametli esrarında kalacaktır Belki O zaman yüreğinde Başlayacak bir heyecanla salınacak Benim sevgime bir kapı aralanacak karşılık bulacak Saadet O vakit bir anlam bulacak Gönüllerde ne kalmışsa paylaşıma açılacak Sevginin harmanı yaşanacak, hasatın bereketi anlaşılacak |