İnsanlar ve zamanlar
Karşı kıyılar sessiz
Ufakça bir serçe öter boşluğa Rüzgar haykırır avazınca Uğuldar ürperti, aheste yapraklarda Ve zaman... Bizi öldüren zaman. Pusuda her daim gölgeler İzler, sesler ve bekleyiş Çareler bırakmaz bize Mum alevinden zamanlar. Şimdi hayat; Tanıdık bir sima, sıcak bir söz bekler. Çocuk değilsin artık Dünyada mekan, Ahirette iman bekler |