EDEP İLE RAHMANA
Gel, eylen zevkini sür, sonunu düşünme!
Faydalan nimetlerden, neredendir deme, Şımar şımar ki sarhoşça kendi kendine, Düşün sen halik`i o görmez zannetme. Konu hûda`dır can, hikmete sual olur`mu, Cevap yok ise katında yola koyulurmu, Sende ki bu ahval-i hâl huzura erişirmi, Söyle can bu hâl ile menzile gidilirmi. Dinle, "edep ya hu" der ölmeden ölenler! Huzura çıkmayı ar edip öylece sevenler, Ab-ı çeşm ile günahı iftidah edenler. Can sana mı kaldı var ki öyle sevenler. Yol sırat-ı müstakim ise ne mutlu sana, Edep var ise kalbinde ne alâ o canına, Silkelenip bakar isen âlem`de etrafına, Toplanır feyz ile giyer zırhı gelir yanına. |