Ağlamak anlamaktır demiş eskiler
Bu gerçeği hangi ağlamanın sonunda anladılar bilmiyorum
Ağladıkça mı anladım seni
Yoksa anladıkça mı anladım
Onu bilmiyorum
Bildiğim seni anlamakta çok güzel
Senden ağlamakta

Biliyor musun her iklimin rahmetidir gözyaşı
Gözden düştükçe yüreği aklayan
Düşünüyorum da ya ağlamaları insanın
Yanağından süzülmeseydi
Kalbine damlasaydı
Nice olurdu hali ah

Birgün bir zirvede birlikte ağlamalıyız
İçimizde ki başkalarını ayıklayıp
Sen ve Ben olmalıyız
Sonra da son olanı anlamalı
Huzura hazırlanmalıyız

Ama öncesinde sen senden beni ağla
Ben benden seni
Gözyaşlarımızla anlatalım kalbimizi
Kalbimiz kalıbımız olsun hayata
Sevdiklerimizi orada yaşatalım mi
Ağlıyorum
Başka yorumlara mahal yok hasbam
Seni daha çok seni anlamak için
Ağlıyorum
Göğün burçlarından
Dedim ya ağlamak
Senden gayrısını arınmaktır be hasbam


İyiliği ürküten hüzünlerden beri dur
Sen sevilmiş bir yarın
İçinde umut olan yürektin
Şimdi aklımın haklılığına mağlup etme beni
Seni sevmemi mahçup kılıp
Öfkemi şahlandırma
Nefretim olup
Kıyameti koparttırma bana
Sana yazık olur
Yoksa ben seni sensizde sevmeye muktedir
Seni hizalayıp göğsümde var etmeye aitimdir
Ama akıllı ol
Yürekli ol
Sevmemin kıvamında kal
Yakınımda soluklan
Ha bir de gelmişsen yeniden
O gelmenin tazeliğinden bir dem çek
Koyu olsun
Seni bana daha çok buldursun