Kafası Kıyak Şair
Ayaza vurmuş boynum
Rüzgarı takmışsam koluma Kime ne soframdaki iklimden Kafası kıyak şairim ben Keyfimin hicazı yakarda yıkarda Varsa acelem ecele Beklemem demini çayın Çiğ de içerim şeker kimmiş Sabah küsermiş kimin umrunda Geceyi çıkarırım cepten mesele mi Kafası kıyak şairim ben Kanun ağlar keman gülerim Varsa derdim döker geçerim Olur tıkanırsam kendim söylerim Nasıl ölüyorsam öyle kalkarım kime ne Kimse sormaz etmez edep Veryansın eder gözdeki çöpe Madem uzanmaz elin derdime Niye niyet edersin içimdeki sese Varsın beni acıtsın sen git bak işine Kafası kıyak şairim ben Sevince sevgilidir hayat Terkedince çekilmez olurum Güfteymiş yüzüm besteymiş sözüm Keyfime saba da gider uşak makamı da Çok özledim sevdiğimi O beni duymazmış ezelden Kime ne ki platonik şerbetimden Nasıl yazıyorsam öyle de siler geçerim Kafası kıyak şairim ben |