“toprağından kopan imanından kopar”
terk etme doğduğun kenti
dök eteğindeki taşı dedim
ama nafile
taşa geçen hükmüm sana geçmedi
sen gittin
korkulan oldu

sen gittin
bu kentin güzelliği gitti
sen gittin
bu kentin güvenliği bitti

şer güçler boş durmadı
bombalar patladı peş peşe
başkentin can damarı bulvarında
iş çıkış saatlerinde

hazır kıta ambulanslar yollarda
her yer can pazarı
nice genç bedenler
çınar dallarında asılı kaldı
o güzelim ağaçları kökten kestiler
gittim yerinde gördüm

yüz üstü bırakıp gittiğin bu kent
artık aynı kent değil

kuşlar bile ölümden nasibini aldı duy
kuşlar bile tedirgin
kuşlar bile yarınlarından emin değil
o güzelim deniz kuşu martılar
mis kokulu mahalleni terk ettiler duy

kötü şeylerin olacağı belliydi
keşke yanılan ben olaydım

turhan şahin