Bozuk Şiir
Jilet gibi gözlerin
Suretsiz rüzgarların var Hangi yamaçtan iner Kime yürürsün bilinmez Akrep gibi alfaben Olmasan fevri Kalp cebine güneşi Avuçlarına resifleri çizerdim Üzerinde bir hal kışa benzeyen Bir gökyüzü olmalı insanın Yarım bırakılan kitabı Belki bir otobüs durağı Hani binince halk olabildiğin Ne bileyim paslı bir musluk Akmadığında küfür edebileceğin Hem sonra kim yazacak Bunca oyunu kim bozacak Gidersen sen de Kim doyuracak martıları Onca liman ve istasyonları Kim bekleyecek aşk olmazsa Korkuluk gibiyim Kargalarla boğuşmaktan Kendimle konuşamıyorum Hayal perest olmasam İndiğim bir yamaçta olmayacak Bozuk düzen Çokça bozuk adamlar Alfabe ne yapsın ki Fevriyim işte Gösterişli sessizliğimize |