ÇIK GEL
Çık gel artık saklandığın yerden.
Yerim iki kişilik. Bir elim hep boşta. Yada ikisi de cebimde. Buralar hep ayaz. Sense, bilmem kaçıncı karanlıktasın. Hangi tepenin ardında bıraktın hayallerini. Hangi günün güneşi inandırdı seni bahar olduğuna. Buralarda kahverengi yapraklar. Çık gel artık saklandığın yerden. Bir yanım hep sıcak. Bir gözüm hep kısık. Yada ikisi de soluk. Ve artık sabahlar isyan kokuyor. Sense , bilmem kaçıncı karanlıktasın. Şimdi hangi rüzgara sakladın umutlarını. Kim bilir hangi yol kısa diye çeldi aklını. Buralarda çiçek kokuyor haritalar. Çık gel. Çık gel artık saklandığın yerden. |