NERDESİN
Ey cennetin rengi, ey gözleri üzüm karası
Yine sızlıyor kalbimin -sen- yarası Varılmaz bir menzil oldu sevdan Yaşamla ölüm arası Saatler ruhuma perçinlendi Ufukta kayboldu güneşin kızıl elleri Her köşe başında bir aşığın hayalleri Hasretle mühürlendi Nerdesin ey uçsuz çöllerin yağmuru Geceye otağ mı kurdu gözlerin Sen kelimelerin en keskini en mahuru Sen ey ruhumun coğrafyası nerdesin |