Yandı yürekler,
Sızladı taa derinden,
Şehadettin sesi yükseldi,
Allahuekber !
Tekbir sesi bu dinleyin,
Gökten melekler inmedi,
Ya da şehitler yetişmedi imdada,
İmdat dilenmedi,
Yanında yardım isteyen arkadaşına yöneldi,
Bacakları yoktu, ayağa kalkıp yardıma gitmek istediğinde fark etti,
Ama vazgeçmedi sürünerek giiti.
Yetiştim aslanım, yetiştim dedi!

Buz tutmuş elleri,
Yapışmış silahı eline.
Yorulmadım diyor, dinlen dediklerinde.
Başkası alır yerini, korkma dediklerinde,
Arkadaşım şehit oldu kollarımda,
Kimse almadı yerini,
Bana emanet etti yerini.
Bırakamam dedi.

Her bir neferden,
Her bir nefesten,
Aynı ses, aynı nağme yükeldi,
’’Ölürsem ŞEHİT kalırsam GAZİ’yim,
Allah şehadetimi kabul etsi.
Peygamber ocağında,
İslam sancağı altında,
Üstümde AY YILDIZ varken ölüm bana hediyedir,
Sıramı beklerim…’’ dediler.

Anne kuzuları, Babalarının aslanları…

Yılmaz AYIK