yorgun yorgun düştü...
göğe baktım akşam karanlık
ışıklar vardı yalnız güneş gitmiş başka diyarlara ay yalnız dedim ki ay ; konuşalım mı senle bende yalnızım bende garip sen gel bana ben gelemem ne ışığım var ne kanatlarım baykuş, çığlıklandı hemen ben varım gözlerim görür geceyi duyar sesleri seni götürebilirim istersen aya gecenin kandilleri yandı birden götürdüler hiç görmediğim yerlere insanlar yoktu hayvanların her türlüsü insanoğluna baka kaldılar ay epey yol almıştı geceden sabah değil ama evveliydi baktı baktı ışıkları getirdi bir martı attı denizler gecenin yorgunluğunu yorgun yorgun düştü seherin güzelliğine.. Münir Buca İzmir |
masal tadında bir şiir...
sevgiler...