MAHMURE 40
hayatıma maviyi çağıralı,
kelimeler yudumlar oldum, avuçlarımdan. safkan tanımların esintileri kurtardı, beni soğuk vurmuş parmak uçlarımdan.. beni doyuruyorlar, noktasına vardığım her yolculuk boyunca. aziz bir hayatın yolcusudur, kavramlar. zamana misafir olurlar; bedelsiz tasasız ve benden razı.. hoş, gelmişler.. o vakit, "okumak" beşer üstü eyleminden daha anlamlı ve insan özüne daha yakın bir mesuliyet arayamam. cümlelere abanıp fikrin sessiz haykırışına adanırım, ben. ve sorarım; okumak ve düşünmek düşünmek ve okumak denizinden, hangi çılgın mahrum edebilir bir insanı? |
sevgımle