ANA
Aradan yıllar geçmiş, dönen yolcu yurduna,
Tanıdık bir hatıra bulamamış, vay ana! Dün gibi aklındaydı, elini öpüp gitti, Karşılamak yok muydu evladını, ey ana! Gurbet el deva değil, lakin çekmişti onu, O da saymakta elbet, dönüş günün say ana! Büyük şehir ne zalim, insanları yutmakta, Bu doyulmaz açlığı, yüreğimde duy ana! “Gidip de dönmemek var” derdi, sana Ahmet’in; Gelip de görmemeyi düşünmezdi, oy ana!... 15:00 – 10.05.2000 |
Kalemin susmasın
________________________________Selamlar