memleketin bir köşesi gibi yüzümüz
sevgili bayan Milena
kederli ve hiç olmadığı kadar kırılgan
neyse ki sizin oralar uzak,
neyse ki coşkusundan hiç bir şey kaybetmeyen denizleriniz var
ve sahilleriniz uzun upuzun

sevgili bayan Milena
bir sabahı yok bizim burada çocukların
bir yarını
delik deşik bütün yollar, caddeler
kurşun değmemiş tek bir tek bina yok
belki inanmayacaksınız ama; hayvanlar üşüşüyor yerdeki cesetlere
kim bilir kimin evladı...
yani yurdun dört bir yanına cenazeler uğurlanıyor her gün, ama her gün
anlıyorsunuz ya sevgili bayan Milena
düzelir ama değil mi ?
hep böyle sürecek değil ya

sesinizi duymayı ne çok isterdim şimdi
yalnızca sesinizi
tıpkı ırmak kenarına kurulma isteği gibi bir mahkumun.
görüyorsunuz ya,
hiçbir şey eksilmiyor bencilliğinden insanın..."