çekiyoruz yaşamın kaprislerini ,
yanlış gidişatlar uyarsada zamanla
kendimize büyük eziyetler ettik
endişeler karışık hesaplar sonunda
ellerimiz yine boş kaldı .

gitmeli adaletsiz düzenin zıddına,
bozmalı kurgusunu
teselli ummadan kendimizi aldatışlarla
öğrenmeli cemkirmeyi acıların yüzüne.

yaşayarak ihtiyaç miktarı hüznü
ucuz alıcıya satmadan
vicdanımızla tokalaşarak
nefret fitilini ateşlemeden
yakmalı sevgi ateşini ;
dumanı tütmeli bacamızdan.

kara geceyi sığınak bilsekte ,
gözyaşlarımız arkadaş olsada
bir çıkmazda kendimizi bulsakta
tutunma ihtimali varsa dallarda
fırsatı kaçırmamalı

elbette engebeli olacaktır yolları,
ipekten halı mı döşeli?
ayağımız takılıpta düşeceğiz
etrafımız gül bahçesi mi çevrili?

ya kara çalısı, zehirli dikeni !
hiç mi canımıza batmayacak?
mutlaka bir dönem kanayacaktık
çünkü büyülü bir lezzettir yaşam,
tattıkça zararına aldırmayız
o acı gerçeğin anlamını kavrardık
yaşamın anlamını kavrayabilseydik.

Nuran KARACA-
20:10 06.04.2016