AH MANOLYAM
AH MANOLYAM
Ah manolyam ah! Göğsümün solunda, senin hiç göremediğin gidişinden kalıp sızlayan merhemlerin derman olamadığı bir yaram var.. Çok acı veriyor, Manolyam! Çok... Bu yarayla aşkın yokuşunda debelenirim. Koyversem kendimi yuvarlanır giderim. Arayan soranım da olmaz benim. Ne günahım vardı da cezası bu kadar derin? Alıp başımı gitmek çok uzaklara gitmek, senin gibi kolayı seçmek isterdim. İkinci kez ölmek de hiç istemem! İlk, birinci gidişinle ölmüştüm. Manolyam! Artık deneme ikinciyi; yine gelip de sarıp bırakıp gitmeyi... Ne olur yapma! Yine ansızın gidişinle kalbimde yeni bir yara açma! Bu defa, kesin mezar taşıma olur üçüncü gelişin... 05.04.2015 BİRGÜN BİLİRSİN |
yüreğinizde yanan sönmeyen ateşi bilirim dost kalemi
yakar savurur insanı ama olgunlaştırır bi bakımdan emeğinize sağlık güzel dizelerdi
nice şiirlere doğru
saygı ve hürmetlerımle selamlıyorum