Var da Yok ta Allahtan...
Günler kalkmış koşuyorken dörtnala
Cehennem ateşinde üşüyorum Saatler durmaz dönüyorken hâlâ Eriyen damla gibi düşüyorum Yürek pamuktan mı, yoksa taştan mı Gözler kararmış, döktüğü yaştan mı Yoksa verdiğim mağlup savaştan mı Kendi halime bakıp şaşıyorum Hangi yöne dönsem batak çekiyor Manevi serde, maddiyat sekiyor Yanmayacak olan, ateş yakıyor Yokluklar kambur gibi taşıyorum Varsa, senden tek, kimse yok deniyor Çoksa, sana düğme ilikleniyor Ve yoksa yandın, her söz söyleniyor Yanlış düşünüp, ben mi kaşıyorum Var - yok ta Allahtan! İyi bilinir Adam olan, işte adam denilir Küçük kusur görünmeyip silinir DeliGarip’im nasıl yaşıyorum 04/04/2016 Sezai KAYA |