keder
Yangın yeri yüreğim
Kayıyor toprak ayaklarımdan Depremler yerin de içim Peyde pey acı serüvenler Taşınamayacak kadar ağır Kaldıramayacak kadar derin Nedir bu sırtıma yüklenen Beton yığını,acımasız keder Geceler uzun zaman durgun İşkencesindeyim uyumanın Çığlıklarım susmuş derinden Kulaklarım veryansın ediyor Beynimin orta yerin de İçime akan yaşlar girdabında Soluğum nefessiz boğulur gibi Tanrım çekilecek dert değil Damarlarım çekiliyor lime lime İlik ilik işliyor her zerreme Zaman küstah seyrinde acının Kalmadı gücüm bittim Tükenmişliği çizdim bu defa Ömrümün en güçsüz yerine. Gül Tekçe 16/2/2016 |
Şiirin güzelliğini tekrar tekrar okuyarak hazını taktir ediyorum…
Güzel dileklerimle Kutlarım.
Çok çok Beğendim.
………………………………. Saygı ve Selamlar…