AKLIMA SEN GELİNCE
yalnız geçen geceler de
senli rüyalar kaplar biteviye zifiri karanlıkların sabahına dek ayrılık şarkıları çınlıyor kulaklarımda ölüm sessizliği yalnızlık çığlıklarıyla kol geziyor karanlık çukurlar da yaşamın sınırlı olduğu gerçeğini acımasızca yüzüme vuruyor ölüm düşüncesi anlamını yitiriyor sen aklıma gelince tatlı bir hüzün kaplıyor yüreğimi bitmek bilmez gecelerin ardından güneş ışıklarını saçıyor umutlar yeniden yeşeriyor ufuklara ve ben senden kalan tek hatıra solmuş resimle yaşıyorum seni kaygıların endişelerin yerini umursamazlıklar alıyor ölümden korkmaz oluyorum can gitse de bedenden başka bir candır bana ölüm yaşam olgusu yeniden başlıyor ölüm fikri çıkıyor aklımdan senin varlığın ben de ölümü anlamsızlaştırıp yaşamı sevdiriyor sen aklıma gelince Nazmi Şenusta.01.04.2016.ORHANGAZİ/BURSA |