Kendim için bi şans var mı bu dünya da şansla hiç karşılaşmadım ben, yani senden önce... o şans bana göre sensin...

Bazı şeyleri anlatmak için akıl mantık kâr etmez
İçinde bir yerde hissedersin,
Adını sanını bilmezsin, tanırsın yine
Kendini tanır gibi,
o senin halinden habersiz
Kendinden de habersiz,
İçinde yaşadığı dünya öyle bir koşullanma olmuş ki
Kendini kafesteki kuş gibi görmüş hep
Kanatları var yalnız ne işe yaradığını bilmez
Görür başında gökte salınan kuşları
Yine de kapalı kapıyı bahane eder
Kapı açılınca da aslında uçmak için
Değil seyretmek için yaratıldığını söyler
Acısıyla tatlısıyla bir hayat
Korkutur, korktuğunu belli etmemek için kafesin kapısını içten kitlemiştir de
Haberi yoktur...

Ne desem rahat vermeyecek sana
Ne desem eksik kalıyor
Hem benim demem hiç fayda etmedi bak
Bir kulağından girdi sonrası malum
Kaç yıl olmuş hep aynı bahane
Aynı hayale bir ömür kanardım ya ben
Öyle demeyecektin,
Bilsem dahi sen dillendirmeyecektin
Başkasını unutmak için
Gönlünü avutmak gönlüme çok ağır
Hele ki önünde kör olacak kadar sevene
Demeyecektin işte
Seni öyle çok seviyorum ki
Hastayım dediğin her an
Sana olan sevgim arttı,
Acını acım bildim,
Bir faydam olmadı belki ama
Dokunamasak da içimizde bir yerde
Bize ait bir sevginin varlığı vardı
Yalansız, dolansız inandığımız bir sevgi
Vermeyecek çok şeyin vardı belki ama
Gönlünce sevecektin ya hani
Seviyorum dediğinde ben o anda kalmışım meğer
Yalan yapaman, yalan edemen amma
Sen dünyayı ters düz ettin bir gecede
Her gün gelen, sevgili olan kız rol mu yaptı
Bir gecede değişen bu kadar küçük olan sevgi bi benim gözümde büyükmüş öyle mi! ...
Alışmam gerekirmiş, iki yıl dedin ya
Dile kolay iki yıl
Ben ömür sandım ömür bildim
Senle yatıp senle kalktım
Solumda hep sen vardın.
Sesine uyandığım hiç işitmediğim sesleri hep sana atfettim...
Güvenmedin hiç gerçekten Güvenmedin
Gerçekten sevmedin, inanmadın da
İçimi üşüten şey bu işte...
Yanımda yatırdığım dediğin ben değilmişim, konuştuğun ben değilmişim
Sevdiğin ben dediğin ben değilmişim aslında... Beni de kendini de kandırmışsın belli ki...
Kaçışın hastayım dediğin bahane...
Bana göre bahane belki de
Seni anlayamam belki sana göre...
Başka dünyaların insanlarıyız...
Bu bile düşününce ne kadar da mesafeli olduğunun açık ifadesi...
Oysa sevgi gerçekse mesafe yoktur
hatırlarsan sevgi üzerine muhabbetti bizimkisi
çok şey istemedim, karşılıksız bir şeyde istemedim hiç...
sesini istedim, dokunuşun olmasa da gölgeni istedim, havanı kokunu istedim
hayal dedin sanal dedin her seferinde kaçışlarına kılıfın buydu... İnanmıyorum diyemedin de hayal demeyi kolay buldun...
Başının ağrısının öcü sayayım olur mu?
Bir gün diyorsun ya varsın bi gün olsun
bu dünyaya bir günlük vuslat olsun bizimki de...
Ama ne olur bırak feleğin işini,
bakarsın o da bize gülmek ister
insanca sevelim bu sefer...

Bugün günlerden cuma...